Wat nu? Voor je het weet val je buiten de boot, net als vroeger op het schoolplein. Wanneer je bij de fietsenrekken maar drie voetbalplaatjes had om te ruilen, vond niemand je interessant. Nee, dan die jongens uit de hoogste klassen, die hadden hele albums vol.

Het kan vreemd lopen. Ooit waren ze gezworen vijanden, maar nu adverteert Stivoro op GeenStijl. Stivoro, de stichting die volgens GeenStijl "probeert op een slinkse manier hun gesubsidieerde mening aan ons op te dringen". Blijkbaar is dat opeens niet meer erg wanneer je er geld aan verdient.

Stel, je heet Tjeerd en je onderhoudt een website over de Elfstedentocht. Gemiddeld veertig bezoekers per dag scoor je, maar dat is niet erg want het is allemaal liefdewerk oud papier. Totdat een rekening op je deurmat ploft. Of je maar even 195 euro wilt betalen.

Toch maar even mijn Appelboer gemaild: hoe zit het nu met die garantie? Het antwoord is omslachtig geformuleerd. Altijd een veeg teken.

Internet als een oneindig groot geheugen, het zou verboden moeten worden. Daarom pleiten juristen en privacydeskundigen voor een 'uiterste houdbaarheidsdatum' voor informatie op internet. Op een bijeenkomst van Ars Electronica in Oostenrijk stelt mediadeskundige Viktor Mayer-Schönberger dat we "het vergeten weer in herinnering moeten roepen".