Laatst zag ik een spotprent van Jos Collignon in de Volkskrant. Twee plaatjes: Op het eerste plaatje zien we Jan Peter Balkenende op een opafiets. Hij zet eens flink aan, want akelig dicht bij zijn linker enkel rent een hond. We herkennen de PvdA in het woest blaffende dier. Op het volgende plaatje is alles pais en vree. Jan Peter trapt ontspannen fluitend de pedalen rond. Op de bagagedrager zit de PvdA-hond, beide pootjes braaf omhoog. De boodschap is duidelijk: eerst blaffen dat het een aard heeft, maar als puntje bij paaltje komt: twee handen op één buik.

Die PvdA toch – maar het had ook GeenStijl kunnen zijn, achterop de fiets bij Stivoro. En hopla, daar is als vanzelf de herinnering aan de rel die GeenStijl groot maakte. Wat was het geval? De mannen van Dominique Weesie kwamen er begin 2004 achter dat Stivoro (Stichting Volksgezondheid en Roken) knoeide met cijfers. De stichting beweerde dat op 1 januari maar liefst 953.758 rokers zichzelf als ‘stopper’ hadden geregistreerd op hun website Nederlandstartmetstoppen.nl. Een teller moest dat illustreren.

Niemand die aan het getal twijfelde – behalve GeenStijl. Het shocklog kwam onder de kop ‘Cijfers met een luchtje‘ met de onthulling dat het aantal bezoekers van Nederlandstartmetstoppen.nl maar net boven de honderdduizend uitkwam. Rara, hoe kom je dan aan bijna een miljoen geregistreerde stoppers?

Even hield Stivoro vol dat de teller niet nep was en het getal toch echt kopte. Maar GeenStijl had de enkel beet en liet niet meer los. Vooral Trudy ‘Pinokkio‘ Prins, de directrice van Stivoro moest het ontgelden.

Daarna ging het hard tegen hard. Stivoro zette HSCG, de toenmalige hostingprovider van GeenStijl, dermate onder druk, dat het bedrijf de samenwerking met het weblog opzegde. GeenStijl was even uit de lucht, om vervolgens via een andere hostingprovider opnieuw woest grommend bij Stivoro aan de broekspijp te hangen.

Uiteindelijk moest “astma-clubje en subsidiespons” Stivoro door het stof. Het getal was verzonnen; excuses aan alle subsidiegevers.

Een prachtige overwinning voor GeenStijl en hulde voor zoveel doorzettingsvermogen. Sindsdien staat het hele Stivoro-relaas prominent gelinkt op de openingspagina van GeenStijl onder het kopje ‘Stijlloze Klassiekers’.

Sinds kort niet meer. De hyperlink is verdwenen. In plaats daarvan sierde de afgelopen weken een enorme reclamebanner (swf-bestand) van Stivoro de openingspagina van GeenStijl: ‘stoppen met reaguren is ’n eitje, stoppen met roken is moeilijker, dump je stopfilm, klik hierrr…‘.

Het kan vreemd lopen. Ooit waren ze gezworen vijanden, maar nu adverteert Stivoro op GeenStijl. Stivoro, de stichting die volgens GeenStijl “probeert op een slinkse manier hun gesubsidieerde mening aan ons op te dringen”. Blijkbaar is dat opeens niet meer erg wanneer je er geld aan verdient.

Het shocklog verdedigt zich met de mededeling dat die afschuwelijke Trudy Prins weg is bij Stivoro. Een vreemd excuus. Alsof Prins als privé-persoon handelde en niet als directrice van Stivoro. Nog vreemder is dat GeenStijl deze “tabaksgestapo” en “bandietenbende” blijkbaar laat bepalen welke hyperlinks wel en niet op de voorpagina mogen staan.

Ach, money makes the world go round. Niets mis mee – al is het dubbel hypocriet anderen te beschuldigen van lucratief schnabbelen terwijl je zelf geen haar beter bent.
De advertentiecampagne van Stivoro maakt in ieder geval één ding duidelijk. Schuif met geld en GeenStijl likt kwispelend je hand. Een tip waarmee communicatiemanager Joost Ravoo van de Nederlandse Spoorwegen zijn voordeel kan doen. Immers,’If you can’t beat them, join them‘. Ik raad Joost aan een banner op GeenStijl te laten plaatsen met een fijn filmpje over schone NS-stations. Even dokken en alle kou is uit de lucht.

Geld vóór alles, de financiën voorop. Triest te zien hoe GeenStijl steeds meer op zijn tegenstanders gaat lijken.