Als je ziet wat er nu allemaal al geprint kan worden in 3D, dan vraag je je af waar dat ophoudt. En wat er in 2033 allemaal mogelijk is.

“Welke gevaren ik loop wanneer ik onder mijn eigen naam reageer? Man man man, wat een vraag! Je kunt in dit land echt niet meer zeggen wat je wérkelijk denkt. Kijk naar Noord-Korea en China. Of neem die bloggers in Iran die onder hun eigen naam schreven."

Wil je een vraag stellen aan een beroemd iemand die net als jij op Facebook zit, maar helaas niet tot je vriendenkring behoort? Facebook geeft je de mogelijkheid.

Dus ploeter ik verder, want wie het tempo niet bijbeent, doet niet meer mee. De informatiestroom is verworden tot een woest kolkende rivier. Ik ben de slaaf van mijn eigen timeline, want Twitter en Facebook wachten op niemand. Ook niet op mij.

Een uitvaart in Toronto. Terwijl de kist met daarin de overledene door het gangpad naar het altaar wordt gedragen, tikt in één van de kerkbankjes iemand verwoed op het fel oplichtend schermpje van zijn smartphone.