Dagen van niets

Ja, jongens en meisjes, ik behoor tot de generatie die zonder internet opgroeide. De jaren dat hoogopgeleiden inderdaad nog achter een bureau zaten met daarop enkel een bakelieten telefoon en een stapel paperassen. Plus een vulpen natuurlijk. En heel soms een schrijfmachine met daarnaast (dit was nieuw in die tijd) een potje Tipp-Ex. Plus een koffiejuffrouw annex werkster.

Geen internet om je gezelschap te houden. Geen sociale media. Geen digitale cultuur.

Twee kanalen had je op tv, Nederland 1 en 2. In het weekend was daar altijd Avro’s Wie-Kent-Kwis met Fred Oster. De winnaar ging naar huis met een sapcentrifuge. Of het elektrisch vleesmes. Andere absolute hoogtepunten waren John Lantings Theater van de Lach, de Mounties en de Berend Boudewijn Quiz. Daar kreeg de winnaar altijd de Berend Boudewijn kleurentelevisiestoel.

Zoals bijna alle kinderen bracht ik de vakanties door in en om mijn ouderlijk huis. Het waren dagen van niets. Geen internet, geen laptop, geen smartphone. ’s Zomers in de tuin. Staren naar de wolken, wachtend tot je er vormen en gezichten in herkende. ’s Winters op mijn kamertje, luisterend naar de radio. Ja, toen lazen kinderen nog boeken. Zelf ging ik elke dag naar de openbare bibliotheek. Simpelweg omdat er niets anders te doen was. Lezen trok je door de tijd.

Op een dag kwam mijn vader thuis met een heuse computer. Nou ja, een tennisspel. Het was een kastje dat je aansloot op de tv. Plus twee controllers, met op elk één enkele schuifknop. Zo kon je het streepje (de tennisspeler) op de tv bedienen. De luxe uitvoering van het spel kende ook een optie waarmee je de tennisbal (een vierkant blokje) effect kon meegeven.

Precies een kwart eeuw geleden was Bill Gates te gast in de talkshow van David Letterman. De show host vroeg Gates wat dat malle internet ons nu eigenlijk te bieden had: ”What the hell is that exactly?”
Voor de rest vond Letterman het allemaal maar onzin: “So you can listen to a baseball game on your computer?” En na een korte, goed getimede stilte, vervolgde hij schaterend: “Does radio ring a bell?”

Het publiek gierde het uit en Gates lachte beleefd mee.

Nog een jaar of vijftig en geen enkele persoon op aarde herinnert zich hoe het leven eruit zag zonder internet. Het is nauwelijks te bevatten.

 

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Ik werk voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!