Excuses maken? Sorry zeggen? Geen enkel probleem! Wij Nederlanders verontschuldigen ons voor zo’n beetje alles. Een chagrijnig “sorry, mag ik er even langs?” in een overvolle supermarkt. Of op Twitter: “Sorry hoor, maar dan ben je dus gewoon een paardenlul.” Dat is hoe wij Nederlanders het doen. Iedereen zegt sorry, maar niemand heeft spijt.

Mijn neefje Pepijn logeert een weekend bij me. Hij is negen en wil per se het NOS Jeugdjournaal kijken, vanwege de klimaattop. Bezorgd kijkt hij naar alle beelden van rokende fabrieksschoorstenen en afbrokkelend ijs dat in zee stort. Een jongetje…

Sanil B, veroordeeld tot 7 jaar cel wegens het doodschoppen van Carlo Heuvelman, gaat in hoger beroep. Aanvankelijk begreep ik daar helemaal niets van. Want laten we wel wezen, in Nederlandse gevangenissen wordt het leven als een rode loper voor je uitgerold. Dus waarom telt die jongen zijn zegeningen niet?

Zaterdagavond. Moeizaam klimt de veertiger op de barkruk naast me. “Zeg kastelein, doe mij één pilsje. Om warm te worden. Ah, heerlijk! Hier is het tenminste lekker knus. Heel anders dan buiten.”

"Wij, van The Child Extinguishers, hebben jouw kind uit de roulatie genomen. Je zult wel in paniek zijn, maar vat het niet persoonlijk op. Jij bent het niet, het is jouw kind."

“Ik heb het alleen maar over het weer…” probeer ik. - “U begint over het móóie weer. Weet u wel hoe kwetsend dat is?”