Niemand die het zo met zichzelf heeft getroffen als Frans Timmermans. De vicevoorzitter van de Europese Commissie, met het majestueuze grijs in zijn baard. Al sinds zijn geboorte te groot(s) voor Nederland, maar ondanks dat zagen we hem toch weer eens in het Haagse, onderweg naar Caroline van der Plas. Zwaar ademend, met zijn opbollende torso, als een zwoegende stadsduif.

Maar toch, wie zou nu niet Frans Timmermans willen zijn? Hij is iemand van wie we veel kunnen opsteken. Tenminste, dat vindt hij zelf. Het is niets meer dan de natuurlijke orde der dingen, dat hij onmisbaar is. Daarom weet iedereen hem te vinden. Zo ook Caroline van der Plas, de moeder aller agrariërs. Op haar verzoek is Frans volgaarne bereid om de Europese regelgeving rondom stikstof nog eens uit te komen leggen. In prachtige volzinnen, zoals we dat van hem gewend zijn. Ja, hij is de geroepene.

Voor Caroline zat er dus niets anders op dan zich te schikken in de rol van toehoorder. Zij liet hem dan ook begaan, toen hij staand op haar bureau, in het Duits, Frans, Engels, Russisch en Italiaans over de stikstofproblematiek oreerde. Allemaal talen die ter plekke uit hem losbraken, want zo is mister Europe dan ook wel weer. Immer bereid om eenieder die het maar horen wil, een inkijkje te geven in de tomeloze diepten van zijn denkvermogen. Niet alleen in alles ter zake kundig, uitermate belezen en hoogst intelligent, maar ook nog eens minzaam en innemend. En dat altijd op allerhartelijkste wijze, zoals alleen een Limburger dat kan.

Niemand die zoveel plezier aan Frans Timmermans beleeft, als Frans Timmermans zelf. Ach, kon hij maar een grote passpiegel met zich meenemen, gewoon onder de arm, overal waar hij komt. Wat zou dat een onmetelijk genot in hem teweegbrengen. Frans, omringd door journalisten, turend naar zijn eigen spiegelbeeld. De blik triomfantelijk op zichzelf gericht, zoekend naar de superlatieven die horen bij de algehele grandeur die hij ziet.

En Caroline? Zij begreep nauwelijks iets van wat hij allemaal zei, tijdens hun anderhalf uur durende onderhoud. Logisch, want mevrouw liet zich tot voor kort enkel in met mannen in blauwe overalls. Lieden die minutenlang zwijgend naar de kont van een Friese melkkoe kunnen staren.

Dus wat stond ze versteld van zijn deskundigheid! “De woorden van Timmermans geven wat hoop,” sprak ze na afloop tegen de pers. Wist zij veel dat zijn gedragen uitgesproken ‘acquisto obbligatorio degli allevatori Olandesi!’ Italiaans is voor: ‘verplichte uitkoop van Nederlandse veehouders’. Ach, daar komt mevrouw nog wel achter. Want wat eenieder weet, hoeft natuurlijk niet steeds hardop gezegd te worden: Frans Timmermans is het Europese klimaatbeleid. En het Europese klimaatbeleid, dat is Frans Timmermans. Geen spraakverwarring daarover.