Klimaatverandering is óók oorlog

Ik neem Sem altijd mee naar demonstraties. Zeven jaar is ie nu, dus dat kan makkelijk. Ja, gewoon elke dag, want er zijn nu eenmaal belangrijkere zaken dan school. Door Sem bij blokkades te betrekken, creëer je als ouder toch een stukje bewustwording.

Mijn vriendin en ik hebben hem altijd geleerd dat hij moet kiezen voor het juiste. Voor Moeder Aarde dus. En dat mama-ijsbeer op die smeltende ijsschots uiteindelijk verdrinkt, samen met haar jonkie. Tenminste, als Sem niets doet. “Dan ben jij ook een klein beetje schuldig,” zeiden we tegen hem. En: “Straks ga je nog dood omdat de wereld niet meer bestaat…” Nou, dat was echt wel een eyeopener voor hem. Dus toen wilde hij per se mee naar de A12. Ja, Sem heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel.

Gisteren sprak een vrouwelijke agent me aan. Net toen ik met Sem op mijn schouders richting dat waterkanon liep. Ze zei: “Meneer, waar bent u in godsnaam mee bezig?” Dus ik schreeuwde direct terug: “Mag mijn zoon soms geen mening hebben?” Schandalig, hoe zo’n agent, uitgerekend een vrouw, je probeert te raken via je kind. Nou, Sem weet precies welke gevaren hij loopt. En hij heeft geen stemrecht, hè. Dus dit is de enige manier voor hem om zich uit te spreken.

Eigenlijk is Sem al groot genoeg om in zijn eentje naar de A12 te gaan. Hoef ik niet eens mee. Maar ik twijfel nog. Stel dat de burgemeester van Den Haag geen waterkanon inzet, maar gewoon een ballenbak naast de snelweg plaatst? Ja, dan is Sem natuurlijk direct om. Gaat hij toch weer zorgeloos spelen. Vergeet dat joch weer waarom hij daar is.

Meer focus, dat probeer ik hem nu bij te brengen. Ik leer hem dat de tijd van spelen voorbij is. Dan vertel ik dat papa en mama al heel wat klimaatschade hebben veroorzaakt door hem te verwekken. Ja, Sem snapt donders goed dat kinderen slecht zijn voor het klimaat. Dat hebben we hem ook uitgelegd. Dat hij zijn bestaan alleen maar goed kan maken als hij er iets tegenoverstelt. Dus hop, die A12 op!

Nee hoor, zo raar is dat niet. Ik zag laatst op het nieuws dat ze in Oekraïne nu ook al minderjarigen opleiden tot soldaat. Zodat ze op de dag dat ze achttien worden naar het front kunnen. Daar heeft niemand een probleem mee. Met Sem zie ik dat net zo. Klimaatverandering is óók oorlog. Het is een vorm van grootschalig geweld. Maar Sem weet dat hij voor een goede zaak strijdt. En zolang hij nog geen twaalf is, kunnen de autoriteiten hem niets maken. Kan hij niet strafrechtelijk worden vervolgd. Nou, alleen al dat gegeven opent natuurlijk tal van mogelijkheden. Slangen doorsnijden bij Shell, bijvoorbeeld. Volgend jaar is hij daar echt wel aan toe, denk ik.

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Ik werk voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!