Komende zondag kiest Zwitserland een nieuw parlement. Het zal er om spannen of de Anti PowerPoint Party (APPP) een zetel verovert. Met de publiciteit zit het in ieder geval goed.
Zo deelde de APPP op het station van Zürich kotszakken uit aan voorbijgangers. Te gebruiken tijdens vergaderingen met PowerPoint-presentaties. Daarnaast maakt de partij zich sterk voor een bindend referendum, om zo PowerPoint en alle andere presentatie-software bij wet te verbieden in Zwitserland.
Wat is er mis met PowerPoint? Alles, volgens Matthias Poehm, lijsttrekker van de APPP. Jaren terug was PowerPoint een nuttige tool ter vervanging van de flip-over. Inmiddels is het programma uitgegroeid tot een gedrocht van ongekende proporties. Een tijdvreter. Uit onderzoek zou blijken dat in Zwitserland 11 procent van de 4,1 miljoen werknemers zijn tijd verdoet met het in elkaar zetten van zo’n twee PowerPoint-presentaties per week. Dat vergt nogal wat knutseltijd. Om nog maar te zwijgen over hun collega’s die tijdens bedrijfsmeetings verplicht PowerPoint-presentaties moeten uitzitten: wereldwijd zo’n 250 miljoen mensen. Alles bij elkaar zou PowerPoint de Zwitsers economie jaarlijks 1,7 miljard euro kosten aan verloren arbeidstijd. Verbieden dus. Voor heel Europa kom je uit op een besparing van 110 miljard euro. Een bedrag waarmee je Griekenland makkelijk overeind houdt.
Het is waar. PowerPoint werkt allang niet meer. Het programma is zijn doel voorbij geschoten. Al die balkjes, bullet points, taartpunten en zinloze data. Ze zijn enkel bedoeld om de toehoorder af te leiden van de inhoud. Ook het Amerikaanse Ministerie van Defensie heeft het helemaal gehad met PowerPoint. Het hogere kader van het Amerikaanse leger zou veel te veel tijd steken in PowerPoint-presentaties. Of zoals de Amerikaanse generaal McChrystal zei, toen hij als opperbevelhebber van de NAVO-troepen in Afghanistan onderstaande spaghetti-achtige slide zag: “Tegen de tijd dat ik dit heb begrepen, hebben we de oorlog allang gewonnen.”
Maar ook platoon-leiders geven aan meer tijd kwijt te zijn aan het maken van PowerPoint-presentaties dan aan vechten. Zo meldt ene luitenant Sam Nuxoll dat voor elke briefing geldt: “I have to make a storyboard complete with digital pictures, diagrams and text summaries on just about anything that happens.” Strijdlustig samengevat: “We have met the enemy and he is PowerPoint.”
Dan nu de hamvraag. Ligt het aan de software of aan de gebruiker? PowerPoint doet denken aan iets dat een jaar of vier geleden helemaal hip was: websites met een Flash-intro. Je tikte een URL in en vervolgens moest je drie minuten lang naar felgekleurde bollen staren die heel kunstzinnig over je beeldscherm stuiterden. Is Flash daarmee nutteloos geworden? Nee, je moet het alleen op de juiste wijze gebruiken. Zo ook PowerPoint. Het is enkel aankleding, maar de ellende is: zo wordt het allang niet meer gezien. Het middel is een doel op zich geworden. Voor een groep staan en simpelweg je verhaal doen, is er niet meer bij in het bedrijfsleven. Het fijne van PowerPoint en andere presentatie-software is: je kunt je er prima achter verschuilen. Tenminste, dáár wordt het negen van de tien keer voor gebruikt. Niets is veiliger dan een stortvloed aan bullet points die je – met de rug naar het publiek – één voor één hardop kunt voorgelezen.
Zonder beamer durven we niets meer. Dát is de reden waarom ‘leren presenteren’ tegenwoordig synoniem is aan ‘leren omgaan met PowerPoint’. Waanzin! Alsof je plots een goede tekst kunt schrijven omdat je Word beheerst. Mijn stemadvies: al met al genoeg reden om tóch op de APPP te stemmen.