{"id":407,"date":"2007-08-16T12:32:13","date_gmt":"2007-08-16T10:32:13","guid":{"rendered":"http:\/\/www.koelman.com\/2007\/geert-als-reporter\/"},"modified":"2022-12-06T11:39:55","modified_gmt":"2022-12-06T09:39:55","slug":"geert-als-reporter","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/www.koelman.com\/geert-als-reporter\/","title":{"rendered":"Geert als reporter"},"content":{"rendered":"

Gisteren niet <\/em>op televisie: het debuut van Geert Wilders als tv-journalist. Wat was het geval? Het actualiteitenprogramma EenVandaag stuurt deze zomer elke week een fractievoorzitter met een cameraploeg op pad. Het idee is dat de fractievoorzitter ook echt de reporter is. Hij kiest het onderwerp van zijn reportage, interviewt zelf en is verantwoordelijk voor de montage. Deze week was het de beurt aan Geert Wilders. Hij zou verslag doen van het Haagse project Ouderen en Huisdier. Een initiatief dat nieuwe bewoners van verpleeg- en verzorgingshuizen in staat stelt hun huisdier mee te nemen.<\/p>\n

Maar daar heeft de directie van de Haagse verpleeghuizen een stokje voor gestoken. Wilders is niet meer welkom na zijn pleidooi voor een verbod op de Koran, die hij de “Islamitische Mein Kampf<\/em>” noemt. De directie wil islamitische bewoners en medewerkers van haar tehuizen niet voor het hoofd stoten.<\/p>\n

Geert Wilders in een zelf geschoten nieuwsitem. Hij interviewt bewoners van verpleeghuizen over de positieve aspecten van het houden van huisdieren. Wat een heerlijk onschuldig onderwerp. Ik had graag gezien hoe Geert aanklopt bij de 103 jaar oude en bijna blinde mevrouw Van Driel. Ze zit in een rolstoel. Op het bijzettafeltje zien we een kleine kooi met daarin een hamster en een tredmolen. Geert is alert. Hij laat de cameraman een close up maken van een kuipje Hollands Glorie op een dienblad.
\n“Dag mevrouw Van Driel! Hoe is het met u?” roept Wilders. Hij hurkt met een microfoon in de hand naast haar rolstoel. “Ik zie dat u geniet van uw huisdier? Hoe heet ie?”<\/p>\n

Mevrouw Van Driel staart Geert wazig aan. Ze zegt niets. Tussen haar ingevallen wangen klakt een kunstgebit.<\/p>\n

“Lekker rennen in de tredmolen,” knikt Geert naar de hamster. “Kreeg u maar zoveel beweging, h\u00e8 mevrouw Van Driel?” Weer geen antwoord. Tandje hoger dan maar. “Het is een grof schandaal. Terwijl gelukszoekers de gehele dag pingpongen en gevangenen hun eigen krachthonk hebben, moet u maar zien dat u aan voldoende beweging toekomt.”<\/p>\n

Plots kijkt mevrouw Van Driel hem met heldere ogen aan. Geert voelt dat hij beet heeft. “Straks heeft uw islamitische buurman een aapje uit het Rifgebergte op zijn kamer. U weet wel, zo’n man met een vlasbaardje. Denk maar niet dat zo iemand genoegen neemt met een goudvis.” Nu komt Geert pas goed op stoom. “Weet u wel wat er allemaal aan schapenresten in zo’n vlasbaardje blijven hangen? Allemaal halal <\/em>geslacht op het balkon. Met een roestig aardappelmesje, gekocht van onze belastingcenten en…”<\/p>\n

Plots strekt mevrouw Van Driel haar rechterarm uit. Geert’s stem stokt. Hij voelt haar magere hand boven op zijn kruin. Ze aait hem! Minstens drie zetels erbij in de peilingen wanneer dit wordt uitgezonden!<\/p>\n

Dan trekt mevrouw Van Driel haar hand terug. Ze zucht verrukt. “Wat een mooie, witte cavia heeft u op uw hoofd.”<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Gisteren niet op televisie: het debuut van Geert Wilders als tv-journalist. Wat was het geval? Het actualiteitenprogramma EenVandaag stuurt deze zomer elke week een fractievoorzitter met een cameraploeg op pad. Het idee is dat de fractievoorzitter ook echt de reporter is.<\/p>\n","protected":false},"author":3,"featured_media":0,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_kad_blocks_custom_css":"","_kad_blocks_head_custom_js":"","_kad_blocks_body_custom_js":"","_kad_blocks_footer_custom_js":"","footnotes":""},"categories":[1],"tags":[13873],"blocksy_meta":{"styles_descriptor":{"styles":{"desktop":"","tablet":"","mobile":""},"google_fonts":[],"version":6}},"taxonomy_info":{"category":[{"value":1,"label":"dagblad Metro"}],"post_tag":[{"value":13873,"label":"wilders"}]},"featured_image_src_large":false,"author_info":{"display_name":"Luuk Koelman","author_link":"https:\/\/www.koelman.com\/author\/luuk-koelman\/"},"comment_info":0,"category_info":[{"term_id":1,"name":"dagblad Metro","slug":"dagblad-metro","term_group":1,"term_taxonomy_id":10,"taxonomy":"category","description":"","parent":3067,"count":166,"filter":"raw","cat_ID":1,"category_count":166,"category_description":"","cat_name":"dagblad Metro","category_nicename":"dagblad-metro","category_parent":3067}],"tag_info":[{"term_id":13873,"name":"wilders","slug":"wilders","term_group":0,"term_taxonomy_id":13865,"taxonomy":"post_tag","description":"","parent":0,"count":14,"filter":"raw"}],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/407"}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/users\/3"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=407"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/407\/revisions"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=407"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=407"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.koelman.com\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=407"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}