Geen televisie, ik kan het iedereen aanraden. Bijna tien jaar geleden deed ik mijn treurbuis de deur uit. Ik vond er werkelijk niets meer aan. Elke avond hetzelfde liedje: veertig zenders onder de knop en w\u00e9\u00e9r niets op tv.<\/p>\n\n\n\n
Altijd dezelfde hoofden, dezelfde stompzinnigheden, dezelfde sleur. Waarom tv zo\u2019n eenheidsworst is geworden, is bekend. Alles draait om de kijkcijfers. Dus als een bepaald format goed scoort, dan wordt dat eindeloos herhaald en uitgemolken. Blijkbaar is televisie zinloos als er geen verdienmodel aan hangt.<\/p>\n\n\n\n
Zo is het nu ook online. \u2019Surfen\u2019 zoals dat vroeger heette, doet niemand meer. In plaats daarvan zap je na een dag thuiswerken doelloos wat rond op sociale media.<\/p>\n\n\n\n
Maar wat je daar voorgeschoteld krijgt, wordt bepaald door algoritmen, het is geautomatiseerde content, geplaatst door robots. Daar komt geen mens aan te pas. Al die algoritmen zijn weer louter geschreven met het oog op commercie. Waar het bij tv draait om kijkcijfers, daar draait het online om bezoekersaantallen, pageviews en clicks. De rest is niet interessant.<\/p>\n\n\n\n
Dat is wat er van internet geworden is. Je moet het doen met wat je voorgeschoteld krijgt. Net als bij tv.<\/p>\n\n\n\n
Passiviteit.<\/p>\n\n\n\n
We zijn de duiven geworden waarover cabaretier Theo Maassen het ooit had in een van zijn conferences. Ze hebben vleugels en kunnen binnen vijf minuten in het park zijn. Maar waar zitten ze? 24 uur per dag op het afdakje van de automatiek, te wachten tot iemand een stukje frikandel laat vallen.<\/p>\n\n\n\n
Sterker nog, misschien is \u2018online\u2019 wel veel erger dan tv. Waar wereldwijd honderden grote televisiestations bestaan, daar wordt internet geleid door slechts vijf bedrijven: Google, Amazon, Facebook, Microsoft en Apple. Met hun algoritmen zullen wij duifjes het moeten doen.<\/p>\n\n\n\n
Rest enkel nog de vraag: als algoritmen bepalen wat we wel en niet voorgeschoteld krijgen en wij schikken ons er naar. Wie is er dan de robot?<\/p>\n\n\n