Wees eerlijk. Het overgrote deel van het werk dat hoogopgeleiden doen, is compleet zinloos. Het is immers niet voor niets dat de uren op kantoor zo traag gaan, maar de weken, maanden en jaren juist zo snel. Voor je het weet, ben je oud.
Veel te veel mensen hebben een bullshitbaan, eentje die grotendeels bestaat uit zichzelf eindeloos herhalend werk. Rommelen met Excel-sheets, het afvinken van to-do lijstjes. Maar voor elke taak die je wegstreept, komt er weer een nieuwe bij. Werk is eindeloos.
Dus verspil je elke week van je leven een slordige veertig uur aan iets waaraan je – als je heel eerlijk bent – geen enkele fundamentele waarde hecht. Is dat niet een beetje, nou ja, sneu?
Tenminste, als je accepteert dat de enige ware munteenheid in een mensenleven ‘tijd’ is. Want niets is gratis. Oké, je krijgt geld in ruil voor je werk. Maar je betaalt daarvoor met tijd, de enige currency die er werkelijk toe doet. De bron die wordt uitgeput, is jouw leven.
Maar het is niet enkel je baan. Hoeveel uren van de week zit je voor de buis, starend naar steeds weer dezelfde hoofden? Veertig zenders onder de knop en weer niets op tv? Allemaal weggegooide tijd. Net als je mobiel. Ongeïnteresseerd voor de zoveelste keer door nu.nl scrollen, wachtend op je trein. Want wat moet je anders als forens?
We leven terwijl de dagen sterven. Al datgene wat je had kúnnen doen, in plaats van al die eindeloze uren op kantoor, voor de tv en op je mobiel.
Tijd kent geen herkansing, weg is weg. Niets is moeilijker dan het besef dat er ook een leven is dat je níét hebt geleid. Alles wat er niet is, maar wel had kúnnen zijn. Waar ging het mis?
Waarschijnlijk is dat voor de meeste mensen de essentie van hun bestaan. Ze leiden een leven dat bepaald wordt door de keuzes van anderen. Een leven waaraan ze zelf nauwelijks richting geven. Kauw daar maar eens op deze zomer, dobberend op je luchtbed, terwijl je mijmert over je volgende carrièrestap.
En daar mag je heel lang over doen, want dit is de laatste column die ik voor Univers schrijf. Ik maak plaats voor jong vers bloed en dat is een goede zaak. Hoe dan ook, het waren acht geweldige jaren! Geen verspilde tijd.
