News at your fingertips, lees ik ergens; dát is het mooie van internet. Helemaal waar. Niets ontgaat de digitale nieuwsconsument anno 2011. Zoals het nieuws dat Tjeerd Oosterhuis hoopt dat zijn dochtertje gezond blijft.
Ja, beste lezer. Over dat belangwekkend artikel wil ik het even met u hebben. Ik hecht zelfs dermate veel aan de inhoud ervan dat ik het in zijn geheel van Nu.nl overneem. Daar gaan we:
Tjeerd Oosterhuis leert nog elke dag van zijn dochtertje. “Ik ben maar net begonnen, dus heb er nog niet heel veel verstand van”, zegt de componist. Oosterhuis en Edsilia Rombley werden vorig jaar augustus ouders van dochter Imaani.’ “Ik leer nog steeds”, vertelt de trotse vader. “Ik bescherm haar wel, maar niet te veel. Kinderen moeten ook af en toe hun hoofd stoten, als het maar niet te hard is. Dan weten ze: dit moet ik niet meer doen.”
Oosterhuis wil zijn dochter zo veel mogelijk zelf laten ontdekken van de wereld. “Als je ze te veel behoedt, groeien kinderen niet op en worden ze heel angstig. Maar ik ben pas net begonnen, dus ik weet nog niet alles.”
De componist die meewerkte aan de theatervoorstelling Het Mooie van Sesamstraat, is als de dood voor een ongeval. “Een ongeluk ligt natuurlijk altijd op de loer, daar moet je ook voor oppassen. Ik hoop bovenal dat mijn kindje gezond blijft, maar dat hoop ik ook voor mezelf en iedereen om me heen.”
Einde artikel.
Bent u daar nog? Mooi. Ja, ik moest even gaan liggen toen ik bovenstaande tekst las. Temeer omdat onder het artikel een lijstje met verwante nieuwsitems staat: ‘Edsilia Rombley zwanger’, ‘Edsilia Rombley hyper door zwangerschap’, ‘Edsilia Rombley hoopt op ritmische baby’, ‘Dochter voor Edsilia Rombley’, ‘Tjeerd Oosterhuis sprakeloos door vaderschap’, ‘Edsilia wil nog even genieten van dochter’ en ‘Edsilia en Tjeerd verdelen de taken’.
Nu zult u zeggen: niets mis met een goede society-rubriek. Helemaal waar, maar wie, oh wie, zit op déze leegte te wachten? Of laat ik de vraag anders stellen: waarom brengt alleen de online journalistiek het nieuws dat Tjeerd Oosterhuis hoopt dat zijn dochtertje gezond blijft? Het is namelijk in geen enkele krant te vinden.
Ik kan slechts één antwoord bedenken. Een nieuwssite dient elke minuut te worden ge-update. Het liefst vaker. De nieuwsconsument schijnt dat te willen, al heb ik nog nooit een gedegen onderzoek gezien dat die bewering bevestigt. De waarheid is: nieuwssites willen dat zelf. Immers, de online ruimte is zo goed als onbeperkt en copy/past doe je in een vloek en een zucht. Baat het niet, schaadt het niet en elke klik is weer een pageview.
Maar wat te doen wanneer je alle 13-in-een-dozijn-berichten van verschillende persbureaus op je nieuwssite hebt gezet? Welnu, dan maak je zelf nieuws – en wel op zo’n manier dat het niets kost. Je laat bijvoorbeeld een stagiaire de tweets van Yolanthe volgen. Dat levert op Telegraaf.nl het artikel ‘Wesley Sneijder gekiekt met Donatella Versace’ op. Wederom het gehele nieuwsbericht:
Tijdens een bezoekje aan de Versace-winkel in Beijing heeft Wesley Sneijder niemand minder dan Donatella Versace ontmoet. Natuurlijk was de voetballer er als de kippen bij om op de foto te gaan met de beroemde ontwerpster. “Fantastische Versace-winkel in Beijing. We hebben een geweldige tijd gehad”, schrijft de voetballer op Twitter.
Terwijl haar man zich in China vermaakt met shoppen, is zijn vrouw Yolanthe in Milaan met haar zus waarmee ze zich ook prima vermaakt: “Vanavond filmavond met mijn lieve zus! Ik pak nu chips en popcorn! Mmmmmm!”
Enfin, zo kunnen we wel even doorgaan. Wat te denken van schokkende artikelen als ‘Lange Frans woest’, ‘Jan Smit geëvacueerd’ en ‘de billen van Pippa zijn niet echt’. Allemaal artikelen die je in geen enkele papieren krant aantreft. Immers, daar is de ruimte beperkt en dienen dus keuzes te worden gemaakt. Is dat erg? Nee, dat is juist goed, want schrijven is schrappen en less is more. De papieren krant selecteert het nieuws, zodat je als lezer niet eerst door alle bagger heen hoeft, op zoek naar zaken die er wérkelijk toe doen. Zo maken kranten van kwantiteit, kwaliteit.
Daar zouden nieuwssites op internet iets van kunnen leren, in plaats van elkaar te copy-pasten (vergelijk ad.nl eens met telegraaf.nl; beide sites zijn qua inhoud zo goed als identiek) en elk keuteltje aan nieuws online te gooien. Het is schering en inslag. Ja, zelfs Volkskrant.nl doet er aan mee: Pleur. Alle. Zooi. Maar. Online.
Waar de papieren krant een traditionele groenteman is die alleen het beste fruit uitstalt, is de digitale krant niets meer dan een boer die ergens voor een grijpstuiver vijfduizend kilo doorgedraaide appels heeft opgekocht. De klant mag in die enorme berg ontbindend fruit op zoek naar de appels die nog te eten zijn.
Nieuwssites zijn verworden tot journalistieke afvalputjes. Wat niet goed genoeg is voor papier, is altijd nog goed genoeg voor internet. Geen wonder dat kranten online geen winst maken.
