De vrouw: altijd de lul

Ik snap die hele discussie over het recht op abortus niet. Een abortus (wereldwijd het eindpunt van een kwart van alle zwangerschappen) is slechts symptoombestrijding. Begin eens bij de oorzaak: de piemel. Want het probleem dat abortus heet, begint bij de man. Het is zíjn zaad. Oké, je hebt ook een vrouw nodig. Maar vrouwen zijn slechts een dag of vijf per maand vruchtbaar. En bij hen houdt die vruchtbaarheid ook nog eens ergens rond het vijftigste levensjaar op.

Nee, dan mannen. Die zijn vanaf hun puberteit 24/7 vruchtbaar. Tot aan hun dood kunnen ze lustig in het rond ejaculeren. Al is een man hoogbejaard, nog steeds kan hij (desnoods met behulp van wat blauwe pilletjes) vrouwen bezwangeren. Kortom, waar de vrouw – puur theoretisch – tijdens haar leven maximaal 20, 25 nakomelingen kan verwekken, daar houdt de teller bij de man nooit op. Dus wie is hier de grote aanstichter van ongewenste zwangerschappen? Precies. De man.

Maar tegelijkertijd is het de vrouw die geacht wordt haar best te doen om niet zwanger te raken. Dus hop, mag zij naar de huisarts. Eendenbek erin en daarna braaf aan de pil. Maar waarom eigenlijk? Je kunt als man toch ook gewoon een condoom gebruiken? Condooms kennen geen bijwerkingen, zijn overal zonder recept te koop en ook nog eens handig dicht te knopen na de daad. En je bespaart je geliefde alle ellende van de pil: een waslijst aan onnodige gezondheidsrisico’s, van trombose tot borstkanker aan toe. Dat is toch ook iets waard?

Maar nee hoor, we leven nu eenmaal in a man’s world: híj wil als het even kan seks zonder condoom, want dat neukt net wat lekkerder. Dus is zíj de lul. Zij moet maar aan de pil. Want de pil is toch een grote sprong voorwaarts in het leven van de vrouw? “Mooi dat zij zeggenschap heeft over haar eigen lichaam!” roepen mannen dan. En hiep, hiep, hoera voor het feit dat wereldwijd ruim vier keer zoveel vrouwen dan mannen zijn gesteriliseerd.

Allemaal redenen waarom de mannenpil, zogenaamd al sinds 1974 aangekondigd, er ook nooit zal komen. De farmaceutische industrie heeft immers al een prachtige melkkoe aan de vrouwenpil. Bovendien, welke man gaat ooit trouw elke dag anticonceptie slikken? Híj kan toch niet zwanger raken; zíj is degene die het risico loopt. Nee, de enige pil die een man bereid is te slikken, is dat blauwe pilletje. Niet voor haar, maar voor zichzelf. Zodat hij nóg langer lekker van bil kan gaan.

Begrijp me goed, abortus bemoeilijken is om heel veel redenen een vreselijk slecht idee. Maar als het gaat om het recht op abortus, dan zijn de meeste mannen alleen maar uit pragmatische overwegingen medestander: voor hen staat het recht op abortus gelijk aan het recht op lekker rampetampen zonder condoom. Zo simpel is het. Niet om het een of ander, maar als ik een vrouw was en (nog) niet toe aan kinderen, dan kwam geen man er bij mij in zonder condoom.

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Ik werk voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!