Wie knakworstjes eet, gaat naar de hel. Tarwe is gif en in koemelk zit lactose. Margarine barst van de transvetten en bij de slager koop je kanker. Het kwaad loert overal, want de duivel is sluw! Daarom moeten wij het goede doen: glutenvrij, lactosevrij en bewerkt vlees-vrij leven.

Voeding is de nieuwe religie. Eentje die gepaard gaat met een enorme zendingsdrang. Zo geven voedselfanaten mij altijd ongevraagd advies, zoals laatst in de Albert Heijn toen ik een pak macaroni-elleboogjes in mijn winkelmandje gooide.

“In Godsnaam, geen koolhydraten!” Een bleke, nors uitziende man trok aan mijn arm. Ik herkende hem direct. Het was prof. dr. W.A. van Gool, voorzitter van de Gezondheidsraad. “Gij ongelovige! Is mijn Woord dan niet tot u gekomen?” Hij wees naar de inhoud van mijn mandje. “En ziet! Driemaal kraaide de haan reeds tussen uw boodschappen!” In afgrijzen wendde hij zijn hoofd af. “E621! Verdoemd zijt gij die van paprikachips houdt! Verdoemd zijt gij die een halfje Casino wit nuttigt! Verdoemd zijt gij die rood vlees tot zich neemt!”

Beschaamd boog ik het hoofd.

“Wat is er mis met peulvruchten, noten, gezonde vetten en havermout? In u zindert alles wat de Raad verboden heeft!” Nogmaals loerde Van Gool in mijn mandje. Pas nu viel zijn oog op de salamiworst. “Duivels!” Hij deinsde achteruit, greep een stronk biologische prei en hield die met gestrekte arm voor mijn gezicht. “Gij goddeloze! Dit is verwerpelijk en nabij vervloeking! Ontwaakt! Ontwaakt voor het te laat is! Anders zult ook gij sterven aan uw zonden! Kanker! Hoge bloeddruk! Hersen- en hartinfarcten!”

Pas nu begreep ik het. Ik had de Gezondheidsraad verloochend. Diep van binnen was ik een land van dorheid. De schaduw des doods! Huilend liet ik mij op de knieën vallen. Van Gool drukte de stronk prei tegen mijn voorhoofd. “Bekeert! Onderwerp u aan de geboden van de Raad!”

Ik weende bittere tranen. Maar Van Gool sprak: “Het is nog niet te laat, mijn zoon. Hebt gij ook het besef dat de weg waarop gij heden wandelt, niet de juiste is?”

Ik keek snikkend naar hem op en knikte.

“De Raad is barmhartig. Daarom geef ik u de opdracht uw leven te veranderen en uw zonden te belijden. Gebied de Satan te vertrekken uit uw winkelmandje, in mijn naam. Want wie gelooft in de Gezondheidsraad, die zal behouden blijven.”

“Hoe?” vroeg ik.

“Middels uw wedergeboorte. De doop spoelt uw lichaam schoon van uw oude leven. Drie weken lang ontslakken teneinde volledig te ontgiften. Daarna legt gij de drie geloften af: geen E-nummers, geen aspartaam en geen transvetten.”

En zo is het gekomen. Apostel Lucas is nu mijn naam. Ik heb het licht gezien en predik het evangelie van de Gezondheidsraad. Ik hoop u dan ook snel te mogen ontmoeten in de Albert Heijn. Bij de knakworstjes.