De quote van de week is afkomstig van staatssecretaris Dekker (Cultuur). Over de publieke omroep zegt hij: „Bij sommige programma’s heb ik zelfs na een uur nadenken werkelijk geen flauw idee waarom er belastinggeld heen moet.” Daarom is er wat hem betreft geen ruimte meer voor plat amusement op publieke zenders. Enkel informatieve, educatieve en culturele programma’s mogen straks nog rekenen op gemeenschapsgeld.
Misschien komt het omdat ik zelf geen treurbuis heb, maar graag zou ik de opmerking van de staatssecretaris breder trekken: waarom moet televisiekijken überhaupt met belastinggeld worden gestimuleerd? Volgens cijfers van stichting Kijkonderzoek zitten Nederlanders gemiddeld 3 uur en 15 minuten per dag voor de buis. Moet het soms nóg meer? Hoe geestdodend televisie werkelijk is, merkte ik laatst toen ik in een buurtcafé zat waar de kroegbaas plots de tv aan zette. Direct was alle sfeer weg. Gesprekken vielen stil, iedereen staarde als een zombie naar dat bewegend behang.
Televisie, je kunt er niets mee en je hebt er niets aan. Tenzij je een luie ouder bent die zijn kroost graag rustig houdt op zondagochtend. Maar moet daar nu op jaarbasis 850 miljoen euro heen? Kunnen we dat geld niet beter besteden? Door NPO 1, 2 en 3 op te doeken, besparen we niet alleen een kleine miljard euro, we nemen ook nog eens een voorschot op de toekomst. Want televisie in zijn huidige vorm is dood. Jongeren kijken al lang geen tv meer. Ze lachen hun ouders massaal uit, want wat is televisie als je internet bent gewend? In een keurslijf de avond vol kijken, meer is het niet. Televisie is als een internetverbinding waar je ’s avonds verplicht van acht uur tot half negen Nu.nl krijgt voorgeschoteld. Daarna van half negen tot kwart over negen GeenStijl, vervolgens vier YouTube-filmpjes (wat je niet leuk vindt, zit je maar mooi uit) en van 10 tot half 11 twee artikelen van DeCorrespondent. En zo verder. Om half één sluit het internet zijn deuren en word je geacht naar bed te gaan. Hoe triest wil je het hebben?
Televisie is hooguit nog geschikt als gezelschap voor bejaarden. Een kijkbuis waarmee je de avond door komt, al kan geen enkel programma je echt boeien. Geen wonder dat oudjes, die weken na hun overlijden worden aangetroffen in hun woning, bijna altijd voor de tv zitten. In verregaande staat van ontbinding, de vinger nog op de afstandsbediening. Honderdtwintig zenders onder de knop en weer niets op tv. Dan komt de dood als geroepen.
