Ik ben nog uit de tijd dat 'online gaan' iets speciaals was. Quality time, zogezegd. Toen je computer aanzwengelen nog een minuut of vijf duurde. Daarna het ratelen van je inbelmodem. Voor 'online zijn’ betaalde je per minuut, in telefoontikken.
Een universiteit in de VS. De systeembeheerder zit met de handen in het haar. Hij begrijpt maar niet waarom het internet er zo traag is. Tot hij na lang speuren de oorzaak vindt: alle frisdrankautomaten zijn gehackt.
Ik zit in in mijn onderbroek achter mijn computer en twitter over het geweldige leven dat ik leid. En opeens begrijp ik waarom mensen liever een DM of WhatsApp sturen dan bijvoorbeeld bellen.
Als grootste internetprovider van Zeeland schrijven wij u deze brief. In een over twee pagina’s uitgemeten artikel in het Algemeen Dagblad lazen wij over u. Kort samengevat: drie jaar lang heeft u een tiental inwoners in uw Zeeuwse woonplaats Koewacht kwetsende brieven doen toekomen.