Stel, je hebt maagkanker, uitgezaaid. Goddank woon je in Nederland, dus ben je verzekerd van de beste behandeling. En daar horen de beste medicijnen bij. Niet dus. Sommige geneesmiddelen die jij nodig hebt, zijn namelijk zó duur dat het ziekenhuisbestuur je arts verbiedt, deze voor te schrijven.
De reden: zorgverzekeraars houden de hand op de knip. Ze geven ziekenhuizen simpelweg te weinig geld om dure medicatie te kunnen verstrekken. Hoogst opmerkelijk, want het gaat hier om medicijnen die gewoon zijn opgenomen in de basisverzekering. Je hebt er recht op.
Zo kost een nieuw medicijn voor de behandeling van je uitgezaaide kanker 8000 euro per maand. Het verlengt je leven met minstens zes kwalitatief goede maanden. Dus wat doet je oncoloog nu hij je het best werkende medicijn niet mag voorschrijven? Hij stuurt je door naar een groter ziekenhuis, laten we zeggen het AMC. Daar hebben ze vast meer budget. Maar zelfs het grootste ziekenhuis van Amsterdam weigert je. Het potje voor dure geneesmiddelen is op. Dit jaar dreigt al een tekort van 20 miljoen euro voor het AMC, enkel vanwege deze dure medicijnen.
De vraag die ook jij steeds vaker hoort: „moet de maatschappij extreem dure geneesmiddelen, die jouw leven alleen maar verlengen, wel bekostigen?” Dat is zo’n vreemde vraag. Wie deze met „NEE” beantwoordt, roept immers heel hard „STERF!” tegen je. Terwijl de gedachte achter het zorgstelsel toch is dat het collectief het individu helpt? Doe dat dan, zou je het liefst gillen! Het geld is er! Zorgverzekeraars maken jaar na jaar recordwinsten. In 2013 hadden zij ruim 8 miljard euro aan reserves op de bank, terwijl 3 miljard wettelijk verplicht is.
Wat doen ze dan met die overige 5 miljard? Investeren in goede zorg? Nee, want dan had je je dure medicijn wel gekregen, met klaroengeschal en tromgeroffel. Wat dan wel? Oppotten, zeggen zorgverzekeraars, voor mindere tijden. Hoezo, mindere tijden? Hun inkomsten zijn bij wet gegarandeerd: maand na maand de verplichte zorgpremie van miljoenen Nederlanders. Nee, dat oppotten is gewoon een eufemisme voor risicovol beleggen, nu spaarrentes niets meer opleveren. Net als woningcorporaties deden. Jij weet hoe dat afliep: opeens ging je huur omhoog.
Oh, de ironie. Jij sterft. In Nederland. Omdat een of ander potje op is – terwijl er geld zat is. Maar aan dat geld mag niemand komen, daarmee willen zorgverzekeraars nog meer winst maken. De klootzakken. Ze zijn vergeten wat hun core business is. Jou nog zes kwalitatief goede maanden geven, dát was pas winst geweest.
[UPDATE: het vervolg: Sterf! (2)]
