Het begon met Mark Rutte, half naakt in een sloep in de vrije natuur, samen met Jort Kelder. Duim omhoog, alles oké. Crisis? Welnee, ben je gek: iedere Nederlander komend jaar duizend euro erbij als het aan de VVD ligt. Daarna hadden we Geert Wilders. Hij is zo druk met het overvliegen van koffers vol joods geld uit de Verenigde Staten, dat hij gisteren niet deelnam aan het grote tv-debat. Of neem CDA-lijsttrekker Buma. Eerst was hij vóór een langstudeerboete – totdat hij studenten moest toespreken, toen was hij ineens tegen. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Arie Slob van de ChristenUnie omarmt van de ene op de andere dag samenwonende homoseksuelen. Jolande Sap van GroenLinks wil gratis kraanwater in de horeca. Diederik Samsom van de PvdA waarschuwt ons op hoge toon voor de SP. Geen idee waarom, want de kans is groot dat beide partijen straks samen in een kabinet zitten.
Het is één groot rookgordijn. Geen wonder dat 85 procent van alle Nederlanders weinig tot geen vertrouwen heeft in politici, zo blijkt uit onderzoek van Reader’s Digest en de Universiteit van Amsterdam. Immers, geen enkele partij durft de miljarden-bezuinigingen die ná 12 september toch echt zullen worden doorgevoerd, concreet te benoemen. Geen slecht nieuws in aanloop naar de verkiezingen! Ach, het is allemaal zo doorzichtig. Lafjes wordt om de hete brij heen gemanoeuvreerd. Daarom stem ik 12 september voor de eerste keer in mijn leven blanco. Moet u ook eens doen. Het is de meest veilige optie, nu de verkiezingscampagnes holler klinken dan ooit tevoren. Beter blanco stemmen, dan stemmen op een partij die u een dag na de verkiezingen het mes van de vergeten beloften in de rug jaagt.
Enig nadeel: een blanco stem is niets waard volgens de Kieswet. Ik vind dat raar. Hoe kan het dat 65.000 stemmen op een partij een Kamerzetel opleveren, terwijl 65.000 blanco stemmen dat niet doen? Een blanco stem is toch ook een stem? Of is het soms mijn schuld dat partijen er een potje van maken? Nee toch zeker. Mijn stelling: in een echte democratie behoren 65.000 blanco stemmen één lege Kamerzetel op te leveren. Wat een geweldig beeld zou dat zijn. Stel je voor: tien procent van de kiezers stemt blanco. Dat zijn dan vijftien lege Kamerzetels, vier jaar lang. Een sterker signaal aan de politiek lijkt me nauwelijks denkbaar. En het scheelt ook nog eens wachtgeld.
