Alarmerende cijfers van het IVM (Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik). Eén op de vier studenten slikt wel eens Ritalin of een ander ADHD-medicijn dat methylfenidaat bevat, de werkzame stof die leerprestaties verhoogt. Methylfenidaat is net als cocaïne en heroïne een harddrug – en net zo verslavend. Zo kun je een pilletje Ritalin ook fijnstampen en met een rietje opsnuiven. Tenminste, als je een extra snelle brain boost wilt.

In het Algemeen Dagblad komt een student aan het woord die beweert dat Ritalin zijn cijfers met één punt opkrikt. Maar wat is dan het gevolg? Professoren zullen de tentamens moeilijker maken teneinde het gemiddelde cijfer van alle studenten tezamen gelijk te houden. Met andere woorden: wie niet slikt, is op termijn de pineut. Vergelijk het maar met doping in de topsport. Daar is precies hetzelfde aan de hand. Prestatiedruk! Wie niet meedoet in het dopingcircus, loopt sponsorinkomsten, premies en startgelden mis.

Zo is dat ook op de universiteit. Ook hier is de druk hoog voor studenten. De financiële belangen zijn groter dan ooit, nu de basisbeurs is afgeschaft. Het bindend negatief studieadvies ligt op de loert en met de Hollandse zesjescultuur red je het ook niet meer. Hoe hoger de cijfers, des te groter de kans op een goedbetaalde baan én carrière. Dus slikt en snuift één op de vier studenten zich door de studie heen. Dat maakt elke collegezaal tot een verzameling gedrogeerde ploeteraars waar het wielerpeloton uit de Ronde van Frankrijk nog een puntje aan kan zuigen.

Geef ze eens ongelijk, die studenten. Het is de maatschappij die hen ertoe drijft. De hypocrisie komt altijd pas veel later. Zo werd in februari 2017 bij het Olympisch Stadion in Amsterdam een gedenksteen onthuld voor alle sporters die door doping van concurrenten een medaille zijn misgelopen. Het plakkaat is een symbolisch gebaar, er staan geen namen op. Benieuwd over hoeveel jaar we zo’n gedenkteken bij elke universiteit zien.