In Londen rijdt een auto in op voetgangers: 5 doden. De zelfmoordaanslag vlak na een optreden van Ariana Grande: 22 doden. Drie mannen die in Londen wild om zich heen steken: 7 doden. Tot nu toe vielen dit jaar in Groot-Brittannië 34 doden door moslimterroristen.
34. Dat is peanuts. Ik leg u uit waarom.
Elk jaar sterven in Groot-Brittannië 9 van de 1000 inwoners. Op een bevolking van 60 miljoen Britten zijn dat dus 540.000 Britten die jaarlijks het tijdelijke voor het eeuwige verruilen. Laat dat getal even op u inwerken. Meer dan een half miljoen.
Hoeveel van hen lieten in 2017 het leven door moslimterrorisme? Dat weten we eind dit jaar. Mocht het aantal van 34 de komende maanden oplopen tot (ik noem eens een lekker hoog getal) 540 doden, dan was 1 op elke 1000 overleden Britten het slachtoffer van een haatbaard.
Statistisch gezien slaan die lone wolfs nog geen deuk in een pakje boter.
Waaraan sterven die 540.000 Britten op jaarbasis dan wel? Nou, aan kanker bijvoorbeeld (13 procent van alle overlijdens). Dat zijn 70.200 kankerdoden per jaar, enkel en alleen in Groot-Brittannië. Om het nog wat inzichtelijker te maken: elke dag sterven 192 Britten aan kanker.
Kijk, dat zijn tenminste aantallen waar de man met de zeis eer in legt.
Ik hoor u al mompelen: “Zo koud berekenen! Ja maar, dat kán toch niet?” Waarom kan dat niet? Serieus, ik vraag me dat echt af. Elke dag sterven 192 Britten aan kanker. Maar hen kent u niet. Logisch, hen zag u niet op de voorpagina van uw krant of op tv. Hen zag u niet op straat liggen, met doorgesneden nek, badend in het bloed.
Die 34 doden wel. Dankzij de media kent u hun namen, u zag hun fotoportretjes, las de biografietjes. Waarschijnlijk hield u het niet droog. Logisch, want u leerde hen stuk voor stuk kennen. ‘Slachtoffers moeten een gezicht krijgen’, noemen media deze vorm van tranentrekjournalistiek. De nieuwsconsument moet zich kunnen inleven in de tragedie en in de slachtoffers, hoe hun laatste momenten zijn geweest.
Dus nu meent elke Brit dat hij al die doden persoonlijk heeft gekend. Ja, dan worden de statistieken opeens heel anders. Iedere Engelsman denkt verschrikt: ‘het jaar 2017 is pas halverwege, maar nu ken ik al 34 personen die zijn overleden door moslimterrorisme’. Nou! Dan komt het wel heel dichtbij!
Het is precies díé gedachte waar politici garen bij spinnen. Geen fijnere burger dan een bange burger. Kranten en tv geven de voorzet en de Britse premier Theresa May kopt ’m in. Zij wil de mensenrechten inperken, want “mensenrechten mogen terreurbestrijding niet dwarszitten.” In Frankrijk net zo. Daar is al bijna twee jaar de noodtoestand van kracht. Amnesty International verwijt de Franse regering zelfs de noodtoestand te misbruiken om vreedzame betogingen in te perken.
Privacy inleveren ten behoeve van terreurbestrijding? Het volk is er klaar voor. Media creëren de bange burger, die vervolgens door de overheid wordt getransformeerd in de glazen burger. Bedankt journaille, knap één-tweetje! Mede mogelijk gemaakt door jullie niet aflatende modderstroom aan tranentrekjournalistiek.
