Op Franz Kafka komen we zo. Eerst even over schrijfster Amy Poehler. Wat fijn dat zij in haar boek Yes, Please heel eerlijk over het schrijfproces vertelt:
Everyone lies about writing. They lie about how easy it is or how hard it was. They perpetuate a romantic idea that writing is some beautiful experience that takes place in an architectural room filled with leather novels and chai tea.
They talk about their ‘morning ritual’ and how they ‘dress for writing’ and the cabin in Big Sur where they go to ‘be alone’ – blah blah blah.
No one tells the truth about writing a book. Authors pretend their stories were always shiny and perfect and just waiting to be written.
The truth is, writing is this: hard and boring and occasionally great but usually not.
Mijn ervaring: maar al te vaak heeft columns schrijven meer van doen met ploeteren en zweten dan met contact met de muze.
Geloof je me niet? Hier een pagina uit de dagboeken van Franz Kafka. Toch niet de eerste de beste, dacht ik zo. Lees de regels en je zíét hem zwoegen, de ongelukkige!
(via)