Op de site van Univers las ik een mooi interview met Amber, een studente in een rolstoel. Ze zegt: “Op dit moment ben je als student met een beperking toch een uitzondering.” Haar belangrijkste kritiekpunt is het feit dat zelfs gloednieuwe gebouwen voor haar niet goed toegankelijk zijn.

Gelukkig voert de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) actie, want studenten met een functiebeperking hebben te maken met extra kosten: zo’n 400 euro per maand. Bijvoorbeeld voor aanpassingen in het studentenhuis. Maar ook omdat gehandicapte studenten vaak niet in staat zijn om naast hun studie te werken.

Dat moet financieel worden gecompenseerd, vindt de LSVb. Of Bussemaker maar even over de brug wil komen met een landelijke toelage van 400 euro per maand voor elke student met een functiebeperking. En oh ja, volgens cijfers van de LSVb hebben drie op de tien studenten een functiebeperking, want dyslexie, chronische vermoeidheid en een horrelvoet tellen ook mee.

Nou, dan weet je het wel. Ik heb eens opgezocht hoe vaak de LSVb écht actie heeft gevoerd voor studenten met een beperking. Eigenlijk nooit. Vooruit, soms een beetje. De laatste keer was in 1998, op initiatief van het Astmafonds. Maar dat maakt de LSVb met deze actie weer helemaal goed. Nu heeft iedereen recht op een beperking! Geef die drie op de tien studenten vierhonderd euro extra, en binnen de kortste keren trekken alle studenten op de campus met hun been.

Goed nieuws voor Amber. Is zij eindelijk geen uitzondering meer. Niet dat daarmee de toegankelijkheid van gebouwen verbetert, maar hé, wie maalt daarom? De LSVb in ieder geval niet. Hoe meer studenten gecompenseerd worden voor een beperking, des te beter. Totdat de studie voorbij is en er gesolliciteerd moet worden. Dan zijn alle beperkingen als sneeuw voor de zon verdwenen en is Amber toch weer de uitzondering.