Hoe geloofwaardig is dat?

Marokkaanse taxichauffeurs, daar is iets mee. Of nee, er is niets mee. Geen kwaad woord over Marokkaanse taxichauffeurs. Daarom wordt ANWB-baas Guido van Woerkom (59, VVD) niet de nieuwe Nationale Ombudsman. Vier jaar geleden zei hij in het openbaar dat hij zijn vrouw liever niet in een taxi ziet stappen omdat „er nog wel eens een Marokkaan achter het stuur zou kunnen zitten.”

Later bood hij excuses aan. Die werden geaccepteerd door de Marokkaanse gemeenschap. Zaak gesloten, zou je zeggen. Maar diezelfde gemeenschap vindt nu dat hij vanwege deze uitspraak geen geloofwaardige Nationale Ombudsman kan zijn. In ieder geval niet voor alle Nederlanders. Zo zouden Marokkanen die het slachtoffer zijn van racisme straks niet meer naar de Nationale Ombudsman durven te stappen, met Van Woerkom aan het hoofd.

Echt, wat een onzin. Ik heb het eens nagezocht. Bij de Nationale Ombudsman werken 170 mensen, merendeel juristen, die elk jaar bijna 40 duizend klachten tegen de overheid onderzoeken. Alsof Van Woerkom straks al die klachten persoonlijk gaat afhandelen en daarbij iedereen met een Marokkaans klinkende achternaam in het ongelijk stelt. Houd toch op! Geneuzel voor de bühne, meer is het niet. Waar het werkelijk om zou moeten gaan, is de vraag of we met zijn allen vertrouwen hebben in de 170 mensen die het echte werk doen bij het instituut Nationale Ombudsman. Ik wel. Tenminste, ik zou niet weten waarom niet.

Rest ons enkel de vraag waarom een VVD-bobo als Van Woerkom plots de enige kandidaat is voor de functie van Nationale Ombudsman. Unaniem naar voren geschoven door een vijfkoppige selectiecommissie met daarin Tweede Kamerleden van VVD, D66, PvdA, SP en CDA. Dan denk ik: je kunt als Tweede Kamer ook gewoon iemand van die 170 werknemers aanstellen. Eentje met relevante werkervaring die nu eens een keer géén lid is van een politieke partij. Wel zo gemakkelijk en wel zo onafhankelijk. Dát zou nog eens geloofwaardig zijn. Maar ja, kom daar maar eens om in het huidige politieke klimaat waar partijtijgers elkaar kamerbreed de rug krabben en er boven alles voor zorgen dat vrinden in een gespreid bedje belanden.

Die eeuwige stoelendans, de schimmige baantjes-carrousel, standje 69, het likken en gelikt worden. Niets nieuws onder de zon. Dit is het spel en zo wordt het gespeeld, want van een partijlidmaatschap dien je als bobo een leven lang plezier te hebben. Hoe geloofwaardig is dat voor alle Nederlanders?

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!