Een ghostwriter die het niet heeft begrepen

Tony Schwartz is ghostwriter. Op een dag, ergens midden jaren tachtig, ontmoet hij Donald Trump. Trump vraagt Schwartz of hij een boek voor hem wil schrijven:

What kind of book?” wil Schwartz weten.
My autobiography,” antwoordt Trump.
You’re only 38—you don’t have one yet!” lacht Schwartz.
Yeah, I know,” zegt Trump.
If I were you,” brainstormt Schwartz, “I’d write a book called ‘The Art of the Deal.’ That’s something people would be interested in.”
You’re right,” roept Trump uit. “Do you want to write it?”

En zo geschiedde. Schwartz schreef als ghostwriter de autobiografie van Trump en liep daarmee lekker binnen. Hij kreeg de helft van het voorschot van 500.000 dollar en deelde in de royalties. Niet mis, want er werden meer dan een miljoen exemplaren van The Art of the Deal verkocht.

En nu, dertig jaar later, is Schwartz boos. Omdat Trump in interviews en tijdens toespraken onder meer zegt: “We need a leader that wrote ‘The Art of the Deal.’ ”

Dus twitterde Schwartz:


Om vervolgens aan alle media te vertellen dat het zíjn boek is, en niet dat van Trump. Met quotes als “I put lipstick on a pig” en “I feel a deep sense of remorse that I contributed to presenting Trump in a way that brought him wider attention and made him more appealing than he is.”

Onzin. Het boek bevat het gedachtegoed van Trump. Schwartz was hooguit de etalateur van Trumps woorden.

Maar het meest belangrijk: een ghostwriter behoort altijd onzichtbaar te zijn. En te blijven. Dat is de deal. Elke professional weet dat. Des te treuriger dat Schwartz nu door de halve wereld als ‘spijtoptant’ op het schild wordt gehesen.

Schwartz, de krokodillentranen huilende ghostwriter. Eentje die een deal met Trump breekt om even wat free publicity te scoren.

Bah.

 

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!