Een gesprek zónder smartphone, kan dat nog?

Een echtpaar op een terras. Allebei staren ze naar het scherm van hun telefoon. Samen alleen. De aandacht ligt niet bij elkaar, maar bij de wereld daarbuiten. Die willen allebei ergens anders zijn, denk ik dan.

Maar misschien ligt dat aan mij. Laatst zat ik met een oud-student op een terras, toen hij middenin het gesprek (we hadden het over solliciteren) naar zijn telefoon greep: “Moment, een appje. Even antwoorden!” En hopla, daar was de conversatie al ingeruild voor de blik naar beneden. Ik wachtte beleefd, maar dat was niet de bedoeling. “Ik luister wel hoor,” mompelde hij, druk doende met beide duimen. Maar ik dacht: flikker toch op met die smartphone van je. En kijk me aan als ik met je praat.

Rustig zitten, praten en luisteren. Iemand je onverdeelde aandacht geven tijdens een gesprek, het is er niet meer bij in deze tijden van multitasking. Daarom wordt het hoog tijd dat meer mensen de regel van drie kennen, die in de Verenigde Staten al heel gangbaar is. Pas als vijf of meer mensen een gesprek voeren, is het oké om even naar je smartphone te grijpen. Let wel, op voorwaarde dat tenminste drie personen luisteren naar degene die iets aan het vertellen is.

En die oud-student? Ik had tegen hem kunnen zeggen: “Doe je dit ook tijdens een sollicitatiegesprek? Je geeft een hand, gaat zitten en legt pontificaal je mobiel op tafel? Ik kan je garanderen dat je niet wordt aangenomen.” Maar ik besloot anders te reageren. Toen hij zijn telefoon weer op tafel had gelegd, diepte ik de mijne op uit mijn broekzak, deed oordopjes in, zwengelde Spotify aan en verlegde mijn blik met een “ik luister wel hoor!” richting verre einders.
 

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!