Een politieke panda

Woord van de week: panda-diplomatie. Nederland krijgt van China twee reuzenpanda’s te leen. Volgens minister Koenders van Buitenlandse Zaken een “teken van de bijzondere band” tussen China en Nederland. China gunt haar panda’s alleen aan goed bevriende landen. En Nederland krijgt er niet één, maar twee: een mannetje en een vrouwtje. Ze worden vijftien jaar lang uitgeleend aan Ouwehands Dierenpark.

Wacht… Zei ik: “uitgeleend”? Het is eigenlijk “geleased.” De reuzenpanda’s zijn een politieke geste van de kant van China, waarvoor Nederland geacht wordt te betalen. Vijftien miljoen dollar bedraagt het kale leasebedrag, exclusief bijkomende kosten voor China’s strenge eisen. Maar daarmee zijn we er nog niet. De beide panda’s komen pas in september 2016 naar Nederland. Tot die tijd mag Nederland China niet tegen de haren in strijken. Daar kunnen de Britten over meepraten. Hen was ook een reuzenpanda beloofd, maar dat ging mooi niet door toen premier Cameron de Dalai Lama ontving.

Rijst de vraag: hoe bijzonder is zo’n politieke panda nu werkelijk? Zo hebben onze zuiderburen er bijvoorbeeld ook twee. Daar brak vorig jaar een heuse panda-mania uit. De beide reuzenpanda’s werden op het vliegveld van Brussel als staatshoofden ontvangen door de Belgische premier en de Chinese ambassadeur. Daarna vertrokken ze onder politie-escorte naar hun spiksplinternieuwe verblijf in een Waals dierenpark, waar drieduizend(!) Belgen hen opwachtten, zwaaiend met Chinese vlaggetjes.

Sindsdien doen beide reuzenpanda’s datgene wat panda’s altijd doen in gevangenschap: depri de godganse dag slapen. Tussendoor kauwen ze lamlendig kilo’s bamboe weg. Of ze al nageslacht hebben? Natuurlijk niet. De dieren verliezen in gevangenschap hun seksuele interesse. Ik kan hen geen ongelijk geven. Nog nooit is een reuzenpanda vanuit een dierentuin succesvol teruggeplaatst in de natuur. Wat is dan nog het nut van nageslacht?

Antwoord: een babypanda laat de kassa rinkelen. Daarom doen dierentuinen er alles aan om het mannetje hitsig te krijgen. Ze mengen viagra door zijn voer en tonen hem (ik verzin dit niet) panda-pornofilms. Bijna altijd tevergeefs, waarna uiteindelijk maar wordt besloten het vrouwtje kunstmatig te insemineren. Dat is niet zonder gevaar. Een reuzenpanda in een Japanse dierentuin legde het loodje toen bij hem onder narcose sperma werd afgetapt.

Mooi hè? Vanaf volgend jaar dus ook in Nederland, want Ouwehands Dierenpark heeft al aangekondigd per se babypanda’s te willen. Hun gehannes zal het wederzijds begrip tussen China en Nederland zeker vergroten. Ga maar na: de één lapt de rechten van de mens aan de laars en de ander de rechten van het dier. Dát is wat ‘panda-diplomatie’ in essentie is: de ongeschreven regel dat beide landen dáár niet meer over zeuren.

Foto: Wikipedia

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!