Deze akte is opgetekend op donderdag 5 januari 2012. Heden, geheel helder van geest en wilsbekwaam, verklaar ik, Luuk Koelman, het volgende. Mocht ik als hoogbejaarde ooit in een toestand geraken waarin ik louter met voorovergezakt hoofd wat voor me uit pruttel, in concreto; mocht ik ooit dement geraken, gelieve mij te vrijwaren van iedere vorm van contact met de zogenaamde ‘CareClown’: een speciaal voor ouderen met dementie bedachte variant op de CliniClown.
Als kind al, had ik een hekel aan clowns. Het zijn volwassenen die zich anders voordoen dan zij in werkelijkheid zijn. Bij hen is niets wat het lijkt. Neem nu de CliniClown, een professionele mallerd die “trek eens aan mijn vinger” zegt tegen kankerpatiëntjes. Wat kost zo’n rode neus? Ik heb er het online jaarverslag van Stichting CliniClowns op na geslagen. Om één clown een jaar lang aan het werk te houden, heeft Stichting CliniClowns twee ton euro nodig. Ik herhaal: Twee. Ton. Euro. Voor. Eén. CliniClown. Een deel van die twee ton is salaris, de rest is overhead. Wat vooral steekt: geen enkele CliniClown stelt zichzelf de gewetensvraag hoeveel extra verpleegkundigen je voor twee ton aan het werk helpt.
Gelukkig kampt Stichting CliniClowns met twee structurele problemen. Eén: de bevolking vergrijst, dus steeds minder kinderen. En twee: de voortschrijdende medische wetenschap, waardoor de weinige kinderen díe al in een ziekenhuis belanden, er meestal snel weer uit zijn. Arme CliniClowns, nog even en ze zitten werkloos thuis. Wie betaalt dan de hypotheek? Vandaar het nieuwe zusje van Stichting CliniClowns: de CareClowns. Zij brengen “een geluksmoment voor ouderen met dementie”.
Een groeimarkt, want de maatschappij vergrijst en maar liefst één op de vijf ouderen raakt dement. Zo kan het overschot aan CliniClowns mooi aan de slag als CareClown. Hebben dementerende bejaarden iets aan CareClowns? Volgens de CareClowns zelf wel. Eentje van hen tegen een journalist: “Je ziet dat ze ervan genieten. Bij sommigen blijkt dat alleen al uit het feit dat ze even wakker worden en hun aandacht vestigen op de clowns.”
Dit wordt een epidemie. Ik gruwel nu al bij de gedachte dat een goed betaalde CareClown medio 2049 een liedje komt zingen voor meneer Koelman, over een ballonnetje dat danst in de wind. Spannend hoor – zal meneer Koelman reageren? Natuurlijk reageert meneer Koelman. Hij stopt heel even met sabbelen op zijn onderlip en murmelt iets. Precies zoals hij zou doen wanneer een vrijwilliger van de kinderboerderij een heel lief wit konijntje bij hem op schoot zet. Liefde hoeft niet veel te kosten.