Oog om oog, tand om tand. Direct na de Tweede Wereldoorlog plannen vijftig overlevenden van de Holocaust de ultieme wraak: de moord op zes miljoen Duitsers.
Dan is Tabaivka heroverd. Maar voor hoelang? De Oekraïense dienstplichtigen die de elite-eenheid enkele dagen later komen aflossen, zijn allemaal arbeiders. Mannen met vrouw en kinderen thuis. Wat kun je in alle redelijkheid van hen verwachten? Niemand wil sneuvelen in Tabaivka.
In het besef dat de dood aanstaande was, schreef nazimisdadiger Rudolph Höss in gevangenschap zijn autobiografie. De man die twee miljoen Joden de dood in joeg, voelde wel iets van spijt, maar schuld? Nein. "Ik kon geen ergere straf bedenken dan dat mijn werk me zou worden afgenomen."
Vorig jaar moest de oude dame een uurtje van tevoren op de Dam zijn. Maar nu is dat drie uur eerder. Vanwege alle veiligheidsmaatregelen. Gelukkig kan ze op haar rollator zitten. En haar kleindochter heeft een flesje water meegenomen. Als ze straks maar niet hoeft te plassen…
Smetteloos uniform, medailles op de borst. Ja, hij ziet er patent uit, deze patriot van de achterhoede. Daar staat hij, gebogen over zijn stafkaarten. Hij aait de linies.