Een mijlpaal voor alle webloggers wereldwijd. Het Amerikaanse tijdschrift Editor & Publisher meldt dat George Bush in een toespraak twee webloggers heeft geciteerd om aan te tonen dat zijn aanpak van de crisis in Irak wél werkt. Het gaat om de broers Mohammed en Omar Fadhil uit Bagdad (“the blogging voice of Iraque“). Bush haalde ze aan omdat zij op hun weblog melden dat alles weer rustig is in de Iraakse hoofdstad. Met speciale dank aan de extra troepen die Bush stuurde.
Naar mijn weten een wereldprimeur: een politicus die het weblog van een burger gebruikt om argumenten kracht bij te zetten. Maar Mohammed en Omar Fadhil zijn niet de eerste de beste ‘burgerjournalisten’. In een artikel in de Washington Post werden beide broers ook al opgevoerd als hét bewijs dat Bush’ aanpak de Irakezen hoop biedt: “Iraqi bloggers Mohammed and Omar Fadhil, widely respected for their straight talk, say that ‘early signs are encouraging’.”
Jazeker, beide broers zijn gerespecteerde opiniemakers. Hun mening dóét er toe. Sterker nog, PC World nam hen op in de wereldwijde Top-50 van belangrijkste mensen op het web. Mohammed en Omar staan op plaats 48. Louter lovende woorden voor de twee Iraakse bloggers, want burgerjournalistiek verandert de wereld. Dankzij Mohammed en Omar krijgen westerlingen een beter begrip van de oorlog in Irak: The brothers Fadhil bring a perspective that few others can match because they’re Iraqis, based in Baghdad. (…) You’ll find it impossible to read the Fadhil’s posts without acquiring a deeper understanding of the war, its implications, and its after-effects. There’s no better example anywhere of how citizen journalism is changing the world.
Hoe anders is de realiteit, zo onthult Editor & Publisher. De broers staan namelijk allesbehalve symbool voor de doorsnee inwoner van Bagdad. En onafhankelijk zijn ze ook niet. Zo waren Mohammed en Omar in 2004 in de Verenigde Staten voor een ontmoeting met Bush in het Witte Huis, om zich enkele weken later op hun weblog opmerkelijk positief uit te laten over de Amerikaanse aanval op Irak: “Wij stellen luid en duidelijk dat we de komst van de Amerikaanse troepen een bevrijding vinden – geen bezetting. Mensen buiten Irak zijn hierover veel meer bezorgd dan de Irakezen zelf.”
Sindsdien gelden Mohammed en Omar – in ieder geval in Irak – als een instrument van de Amerikanen. Geen enkele zelfdenkende Irakees die hun weblog leest.
Een woordvoerster van het Witte Huis geeft tegenover Editor & Publisher toe dat beide broers niet onomstreden zijn, maar “de president wilde laten zien dat er ook positieve zaken te melden zijn over Irak.” Maar om dat te bereiken moest de waarheid nóg meer geweld worden aangedaan. Bush citeerde in zijn toespraak namelijk een bericht van beide broers dat drie weken oud was. Is dat erg? Ja, want het is geschreven net vóór enkele grote zelfmoordaanslagen in maart in het centrum van Bagdad, waarbij meer dan 150 doden vielen. Arme Mohammed en Omar. Sinds de toespraak van Bush kunnen zij het helemaal schudden in Irak.
Het weblog van burgers als instrument om politieke meningen te onderbouwen. Ik ben benieuwd wanneer Jan Peter Balkenende (als raseche Bush bewonderaar) dit fenomeen in de Nederlandse politiek introduceert. Waarschijnlijk tijdens het zoveelste debat over het uitblijven van een Irak-onderzoek. Gisteren vergaderde de Tweede Kamer voor de tiende keer hierover. Tijdens het elfde debat, zo heb ik uit betrouwbare bron vernomen, gaat de premier de Kamer duidelijk maken dat de kiezer helemaal niet zit te wachten op openheid van zaken over de Nederlandse rol in Irak. Om dat aan te tonen gaat Jan Peter het weblog van de 39-jarige Petra uit Nunspeet (getrouwd, moeder van twee kinderen) integraal voorlezen. Dat gaat zo:
“Mijn dochter heeft zaterdag haar A-diploma gehaald, we zijn beretrots op haar. Nu nog even haar B- diploma en dan vinden we het wel genoeg. Wat een mooi weer was het het weekend, heerlijk. Zaterdag hebben we thuis een beetje aan gerommeld omdat Chantal om 16.30u moest afzwemmen. Zondag zijn we een rondje gaan wandelen en hebben we een lekker schepijsje gehaald, lekker!!”
En door en door en door, van posting naar posting naar posting. Als Jan Peter het volhoudt, kan hij uiteindelijk, na een uurtje of zeven, afsluiten met een “en nergens, maar dan ook nergens kom ik het woordje ‘Irak’ of ‘openheid’ tegen.”
Probeer daar als oppositie maar eens iets tegenin te brengen.
