De angst regeert!

Kees woont in een vinexwijk, samen met zijn vrouw Gerda en hun 9-jarig zoontje Wesley. Sinds kort is het gezin lid van de Nationale Postcode Loterij. Wel zo veilig, want stel dat de buren miljonair worden en jij niet. Je moet er toch niet aan denken.

Elke avond voor het slapen gaan, kijkt Kees even op zijn iPad. Zien of er ergens in de wijk is ingebroken. Daar heeft hij een speciale app voor. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, vindt Kees. ’s Avonds om acht uur gaan de rolluiken naar beneden. Weg enge buitenwereld. Dan doet Kees ook niet meer open als er wordt gebeld. En zeker niet bij gegil op straat. Niet dat dat ooit is gebeurd, maar toch. Hij heeft vrouw en kind! Verantwoordelijkheden! Kees is gekke Henkie niet.

Het liefst zit Kees samen met Gerda voor de tv, terwijl Wesley met zijn Nintendo DS speelt. Wesley komt nooit buiten. Hij is op de hoogte, vertellen Kees en Gerda, van pedofielen en wat die allemaal doen. Sindsdien blijft hij liever binnen. Gerda brengt hem elke dag met de auto naar school en haalt hem ook weer op. Wel zo veilig, want door buitenlucht kun je enkel maar besmet raken. Met ebola. Of de vogeltjesgriep.

Kees en Gerda vinden het belangrijk dat Wesley vroeg wijs is. Daarom weet hij nu ook dat het oorlog is. Wilders heeft het gezegd. Jihadisten, legt Kees uit, kunnen overal wonen. Nee, niet bij hem in de straat. Daar wonen enkel blanke Nederlanders met een frietpan. Maar misschien wel om de hoek. En anders een straat verderop. Of twee straten. Want ze zijn onder ons. Rutte zei het zelf: ook in Nederland moeten we rekening houden met aanslagen.

De islamisering komt steeds dichterbij. Laatst nog, toen Gerda uit het badkamerraam keek. Zag ze zo’n getinte medelander aan de overkant van de straat lopen. Zonder baard, gewoon in spijkerbroek, winterjas, sjaal… Sluw! Die doet het erom. Is low profile onderweg naar de bushalte. Met de trein door naar Schiphol en dan met het vliegtuig naar Syrië. Of nog erger: net terug uit Syrië. Klaar om alles wat hij geleerd heeft hier in de praktijk te brengen. Daarom wil Kees dat het leger in de vinexwijk patrouilleert. Want het zou zomaar hier en nu kunnen gebeuren. Maar geen soldaat te zien.

Godzijdank heeft Kees een kruipruimte onder het huis. Die is hij nu aan het inrichten, maar niet van harte. Kees is het er niet mee eens. Welbeschouwd zijn hij en zijn vrouw hier nu de gevangenen. En een onschuldig joch van negen dat slecht slaapt; als de dood dat papa en mama worden onthoofd. Terwijl de oplossing zo simpel is. Atoombom op die zandbak die Syrië heet. En klaar is Kees. Wel zo veilig.

Foto: bron

 

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!